نجوا

نجوا اثری در ژانر جنایی، معمایی، اسلشر ا‌ست. کاری از نگار بیات.
در ایران آثار زیادی در ژانر معمایی و جنایی ساخته شده است، اما شاید به سختی به تعداد انگشتان یک دست بتوان آثار خوب در این ژانر را نام برد. اگر به سراغ ژانر اسلشر برویم که دیگر شاید حتی نتوان یک یا دو اثر هم نام برد. نوشتن داستان در ژانر جنایی کار بسیار سختی‌ست. اصول و قواعدی دارد که اگر رعایت نشود اثر تبدیل به اثری بی حس و حال میشود. نجوا اثر خوبی‌ست. به دلیل معمایی بودن داستان، آن را لو نمی‌دهم. داستان چارچوب درستی دارد و به موقع هر ورقش را رو می‌کند و به بیننده تعلیق‌های جذابی می‌دهد.
البته متن یک سری نقاط ضعف هم دارد. با اینکه داستان در ایران میگذرد، اما متن خیلی غربی به نظر می رسد و کاراکترها انگار ایرانی ندارند. دیالوگ‌ها بعضی جاها به نظر کمی خام می‌آید. کاراکتر رئیس پلیس کمی منفعل به نظر می‌آید و تا اینجای کار غیر از کشتارهای وحشتناک، چیز دیگری از قاتل داستان نمیدانیم، اما با تمام اینها هیچ‌کدام از اینها به داستان ضربه‌ای وارد نمیکند.
در خصوص تصویرگری نگار بیات، صحنه‌های اکشن اثر به خوبی تصویر شده. نجوا صحنه های خشونت باری دارد که به هیچ عنوان مناسب برای کودکان نیست و ممکن است برای بینندگان حساس، ناراحت کننده باشد. اما جزئیاتی که بر روی جنازه ها طراحی شده خیره کننده‌ است و همه‌ی اینها نشان دهنده‌ی خبرگی نگار بیات در تصویرگری این صحنه‌هاست. شاید بتوان نقطه ضعف تصاویر را مثل متن، غربی بودن ظاهر کاراکترها دانست. با اینکه داستان در ایران می‌گذرد، اما از نظر ظاهری کاراکترها شبیه به ایرانی‌ها نیستند.
نمیتوان از نجوا این انتظار را داشت که یکی از پرطرفدارترین آثار در کمیک باشد، چون با توجه به خشونت زیاد موجود در آن شاید برخی از بیننده‌ها را دل آزرده کند، تا دیگر نخواهند که آن را دنبال کنند. اما برای بینندگان کمی جسورتر، این اثر یک اثر لذتبخش و دیدنی خواهد بود. اثری که بیننده‌ی خود را به خوبی سرگرم میکند.